En av mine favoritter er Tarjei Vesaas, synes stadig jeg kommer over dikt av han som griper tak. Diktene hans er ofte fine å lese som de er, men når man finner meningen med de fremstår de på en helt ny måte. En av disse diktene er "Det ror og ror"
Dagen er faren
- og det ror og ror.
Det mørke berget,
mørkare enn kvelden,
luter over vatnet
med svarte folder:
Eit samanstupt andlet
med munnen i sjøen
Ingen veit alt.
Der ror og ror,
i ring,
for berget syg.
Forvilla plask på djupet.
Forkoment knirk i tre.
Forvilla trufast sjel som ror
og snart kan sugast ned.
Han står der òg
den andre,
han i bergfoldene,
i svartare enn svart,
og lyer utover.
Lam av synd.
Stivt lyande.
Stiv av støkk
fordi her ror -
Då må det gå blaff og blå-skin
fram og attende
som heite vindar
og som frost.
Det ror og ror i natt.
Det ser og ser ingen.
Ingen veit
kven som slikkar på berget
når det er mørkt.
Ingen veit botnane
i Angest sjø.
Ingen veit
kven som ikkje kan ro.
Tarjei Vesaas
Viser 3 svar.
Tarjei Vesaas' diktsamlinger har jeg ikke fordypet meg i enda. Har visst en diktsamling av ham "Liv ved straumen", men finner den ikke i farten. Har lest flere dikt av Haldis Moren Vesaas som jeg liker godt.
Begge to har mange fine dikt. De fleste diktene jeg har lest av Vesaas har jeg funnet på nett, har kun en diktsamling og det er Tarjei Vesaas' beste. Får se om jeg skulle få tak i noen andre etterhvert.
Påminnelse er flott å få. :)
Sist sett
