Et mulig mirakel, dette ein gjerne les i avisa - om eit mariaansikt som såvidt kan skjelnast på ein vegg, med tunge tårer dryppande frå auga. endåtil tårar av blod. Som regel har det heile ei greiforklaring, når ein ser nærare på det. Og ikkje noko mirakel - det låg vel i korta med ordet mulig. Om ein er i tvil - er det sjeldan eit mirakel. Jakobstigen til dømes, var tydelegare enn som så. Svært tydeleg.
Det er forsåvidt fleire av mirakla i debutboka til brian strause som verkar temmeg handfaste. eller forsåvdt berre eitt. det begynner nemleg å regne roseblad. resten er kan hende meir diffuse.
mirakler er berre ein ingrediens i denne flåseteunderhaldande boka. han har også teke den amerikanske kjernefamilien på kornet i, skildra med eit temmeleg skeivt, men likevel kjærleg, smil om munnen.
Eller amerikansk.. den har kraftige likskapar med norske familiar, gitt.
Sist sett
