Bokelskere.no

Ordinær og lite engasjerende roman fra Hustvedt!

Og når hun i tillegg bruker "du kjære leser..." blir det ille. Da tenker jeg; vennligst ikke forstyrr meg når jeg er i min egen verden med en bok....

Jeg likte denne boka veldig godt, men synes Det jeg elsket var en enda bedre bok. Jeg er nok enig i at det å henvende seg slik til leseren er no lurt triks. Virker litt forstyrrende i stilen. Men historien lot jeg meg fasinere av, og skildringene synes jeg var veldig gode.

Eg likte What I loved, Sorrows of an American og The Blindfold veldig godt, og er eigentleg litt Hustvedt-fan. Men eg blei skuffa over Sommren uten menn.

Eg liker Siri Hustvedt si heilt unike evne til å diskutere kunst, kropp og menneske på eit relativt tungt filosofisk plan, utan at det forstyrrer handlinga. I dei tidlegare bøkene, har ho fått til dette på ein svært elegant og imponerande måte. Særleg i Det jeg elsket, er denne evna utprega sterk, og det er det som gjer denne romanen til ein av mine favorittar. Men i Sommeren uten menn, blir denne styrken ein klamp om foten. Det er som om Hustvedt ikkje når heilt opp til seg sjølv. Dei filosofiske kommentarane og poesidiskusjonane som blir lagt til hovudpersonen blir påtatte og står utføre handlinga. Det blir ikkje ein integrert del av eit meisterverk, som i Det jeg elsket, men ei oppstykking av den heilskapen som potensielt sett kunne vore god.

Det er som om boka verkar uferdig, på ein måte. Ho har ikkje klart å gjere det til ein heilheit.

Hm, må sei eg likte den betre enn "what I loved", mogeleg eg berre vil ha noko lett kveldslektyre; engasjerande nok til å halde tråden, men ikkje så spanande at eg ikkje klarer legge boka frå meg om kvelden...