Han var ein god venn av meg, Horst Bien; han var professor i nordiske språk ved Ernts-Morirz-Arndt-Universitetet i Greifswald. Eg har den norske utgåva av hans Henrik Ibsens Realismus med handskriven helsing i, og boka er velbrukt. For forfattaren er realisme ein kunstarisk metode, ikkje ei litteraturhistorisk periode som er avgrensa av årstal. Vi kan snakke om Cervantes' og Shakespeares realisme (som eg prøver å seie litt om her), men Ibsen er ein av dei aller fremste eksponentane for den kritiske realismen. Dette viser Bien til fulle; han går gjennom heile forfattarskapen til Ibsen i lys av framsvoksteren til kapitalismen og arbeidarrørsla i Noreg, men legg naturleg nok størst vekt på Samfundets støtter, Et dukkehjem, Gengangere og En folkefiende. Her finn vi grundige analysar som både har brodd mot nykritikken og samtidig bruker nærlesingsmetodar for å vise korleis desse skodespela avdekkjer grunnleggjande sider ved det borgarlege samfunnet, ikkje minst dei mellommenneskelege forholda.
Viser 2 svar.
Da har du en bokskatt KjellG. Du får skrive litt om Biens analyse når vi kommer til disse skuespillene som jeg gleder meg til å lese.
I de foregående skuespillene vi har lest er det tydelig at Ibsen vil formidle noe mer enn at det er "bare" er et vanlig skuespill. Han hadde sterke meninger om mangt og meget som han la inn.
Det er ikke for ingenting at Ibsen har blitt tolket og analysert over år og at dens aktualitet er like sterk helt fram til i dag, samtidig som skuespillene ikke kjenner noen landegrenser.
Ja, Et dukkehjem, for eksempel, treffer jo stadig blink rundt om i verda, særleg i Asia ...
Sist sett
