Bokelskere.no

Som fuglefløyt

Når eg er burte
skal eg koma til deg
som fuglefløyt
gjennom stille skogar.

I den milde brisen
som stryk deg
lint over håret
og fløyelsmjuk legg seg
imot di kinn
som stròk av usynlege,
varme hender.

Når dagen din
dimmest og grånar
og alt tykkjest meiningslaust,
vil eg vera i solstrålen
som bryt gjenom tunge skyer.

Når du går der åleine,
skal eg koma til deg
i viddesusen frå fjellet
i båreglitret
skjelvande over sjøen.

I nordljosnetter
og når du går under
djupblåe stjernehimlar,
skal eg vera hjå deg.

Nærleik

Av di du bur i hugen
er du meg alltid nær,
så eg kan lite skimte
korleis- og kven du er.

Eg søkjer alltid nærleik,
spør aldri kva han vil.
Veit ikkje at det heller
er avstand som skal til.

Tidt tenkjer eg, at var du
meg ikkje fullt så kjær,
eg kunne kanskje klårare
sjå deg som du er.

Gjev meg ei stund med stille

Gjev meg en dag med stille.
Der solblanke, blide
båror går mot mi kyst.
Lat det bli fred, der dei ville
stormane bryt i mitt bryst.

Gjev meg en stund med stille.
Før meg atttende
frå uvèr og ilt.
Heim til det mogne og milde.
Lat alt bli stilt.

Du seier-

Du seier:
Eg må lata som
eg er hard og kynisk,
skal eg kunne
berge meg-

Skal eg kunne
koma meg vidare,
må eg skuve
dei andre frå meg.

Eg står att forundra
og tenkjer:
Skal tru
det berre er noko
du seier?
Eller- er dette du?

Kan du skuve
dei andre til sides
og trakke dei ned?
Blir du gladare av det
og meir nøgd?
Får du ro eller fred?

Kva blir di vinning,
kva blir ditt tap?

Denne augneblenken
du óg er med-

Usynleg gåve

Usynleg er ho
men meire verksam
enn alt du kan sjå

Største gåvene
du kan få,
er dei usynlege.

Kven har sett gleda?

Etter ei frostnatt

Kven kunne sjå i myrkret
kor livet stridde?
I morgonljoset
blomane stod
svarte og svidde.

Nådelaust nækjer dagen
det natti dulde.
Å blome, blome!
Har du óg kjent
denne pust av kulde?

Inst inne

Det som vi inst inne
ynskjer og vil
er at nokon skal veta
at vi er til.

Over vår svivande
lengsels bru
ustanseleg går
eit deg og eit du.

Voksterkraft

Alt som du møter
vil noko med-deg.
Ingen ting
hender på slump.
Alt skal gje næring
til dine røter.

Tunge og myrke
møter deg dagar.
Dei skal du
takke for òg.
Takke av di dei vil
røyne din styrke.

Alt det du møter
gjer noko med-deg.
Motgang og mismod
rislar med
voksterkraft
kring dine røter.

Vondt er å veta -

Vondt er å veta seg vanvørd.
Vondare u-ansa vera,
vera den ingen blir vár.

Verst er å ropa
og ikkje få svar.
Gå moldvegen gjennom livet
uten å setja
eit einaste fâr.

Spørja seg sjølv
før den store kvild:
Kva gjorde du her?
Har du nokon gong kjent
du var lukkeleg til?

-og sidan kverve
inn i den store tomleik,
i natti som gløyper deg,
stor og still.