Bokelskere.no

Eg vil leva, drukne vil eg ikkje!

Tenker du på jenter midt i veka ?

Jørgen sette seg tolmodig ned.
- Fortel då.
- Hege har vel fortalt deg om rugda? sa Mattis strengt.
- Vi har hatt så mangt å tala om, eg kan ikkje minnast om eg har høyrt det.
- Kunne ho ha større ting å tala om en rugdetrekket mitt?
- Ja.

Kva som enn hender deg og meg, så må du ikkje gå ifrå meg. Noken ny tanke var det slett ikkje, kjendest berre ny kvar gong, og like vond kvar gong.

Er eg skarp for alvor no?
Då er det i alle fall ikkje for tidleg, tenkte han.

Då han såg opp, var der ljos-striper der rugdetrekket hadde gått. Rett over huset hans.

Handelsmannen vog opp den vesle kaffiposen, og spurde likesælt medan han passa vekta:
-Vori ut og rodd att?
-Nei.
Mattis og sa det stutt og likesælt, medan det lo inni han. Slik skulle store ting talast om. Rett nok hadde denne same handelsmannen sagt så og så bak ryggen på ein nyleg, men ein fekk sjå bort frå det. Likeins vara han seg for å kjøpe drops desse første gongene - kva var vel kamferdrops no? Han gjekk ut av døra med kaffi og sukker, som han var ein tømmerhoggar frå ville skogen.

Ein vaksen lauskar midt i heitaste slåtten - han går vel ikkje og sleng ledig ?

Det kremta til venstre for han. Mannen sjøl, der han lutte seg over sine eigne turnipsvoner, og plukka og stelte godt med dei. Mattis var med ein gong på vakt. Men det trong no ikkje tyde noko. Folk kremtar no av og til berre i lause lufta og.

Han stod der hengde med armane. Kva skulle han fortelje henne? Ho visste ikkje kvifor ho var til. Og ho som var så skarp.