Bokelskere.no

Når dei endeleg skulle sleppast ut, stod vi samla ved gjerdet, mamma, pappa, bestefar, Geir og eg, for å få med oss den årlege førestillinga. Lamma som hoppa og spratt, yre av glede over alt dette nye. Det ferske graset eller ein sommarfugl som flaug opp og fekk dei til å følgje etter med nyfikne blikk. Dei gamle søyene blei smitta av gleda og la på sprang nedover jordet så juret spratt og vomma vogga frå side til side. Klangen fra bjøllene blei til ein voggesong når natta seig på.

Pappa sa at mørkeret ikkje var noko å frykte, for verda var akkurat den same, det var berre fråværet av lys, som om nokon hadde skrudd av brytaren. Men han tok feil. Mørkeret vrei og vrengde på alt. Danna skuggar og omdanna alt som var kjent.