Bokelskere.no

Då eg nesten var heime, stod Johannes, naboen vår altså, i vegen og vinka. Han heldt på å grava ei grøft. Det såg ganske flott ut. Når folk grev grøfter, ser det alltid ut som dei er med på noko viktig. Det kan til og med vera nok at dei står i vegen med ein spade i nevane. Då ser dei viktige ut med ein gong.

For det må vel vera den største kunsten av alle: Å leva godt. Og ikkje sitja med beina i bekken og venta på eit anna liv. Eller spegla seg i det klare morgonvatnet og tru at bekken vil ta ansiktet ditt med ut i verda, mens du sit heime og ventar på at det skal koma tilbake og fortella alt det har sett.