Bokelskere.no

Og eg såg over rekkja med kyr, såg mor stå der i tankar. Det var som om ho ikkje var klår over at eg kunne sjå ho, som om ho trudde ho var åleine. Og det var ho, ho stod der åleine, inne i seg sjølv. Noko grov i ho, tankar ho ikkje kunne klårgjere. Forklåre. Setje ord på. Og eg kunne sjå at ho ikkje skjøna det. Ho tenkte ikkje, ho berre var i tankane sine straumar, svevande, i straumane sine usikre baner og bakkar. I tankane sine brot. Noko braut i ho, noko ho ikkje forstod. Noko hadde treft ho, noko hardt og uventa. Det berre var slik det var.