Bokelskere.no

Eg ser deg gå der.
Eg kjenner deg mest ikkje igjen,
noko på utsida har rakna og ei innside
eg ikkje kjende til
har vrengt seg ut

Når du skriv, vert eg levande igjen,
mens du sjølv døyr litt.

Det står rekkje på rekkje med avlidne
i skogkanten
og lengtar etter å bli sett.

Som å kome heim etter sommarferien:

Er det her eg skal bu

Hagen er solsvidd og brun,
potteplantene visna

Opplevingane har ikkje rokke
å bli omgjorde til minne

Såra er opne,
lenten flyt fritt

Du lever sterkare enn nokon gong
på stadene der det gjer mest vondt

På veg gjennom byen tenkjer eg
at på det hjørnet stod vi ein gong i regnet,
der er den restauranten, der gjekk vi i tog, eller hand i hand.

Kan livet begynne å gå baklengs,
ende der det ein gong tok til,
i forvirringa mellom to

som ikkje veit
om dei tør bli kjent

Eg høyrer deg i døra, når du kjem og går.

Nokre gonger tenkjer eg du er på kaféen,
og vil gå og møte deg der.

Nokre gonger ligg du i sofaen,
ein varm, uformeleg bylt
under slumreteppet.

Nokre gonger er du eit namn
eg prøver å gløyme

Det er på denne ruskete førjulsdagen
det går opp for meg
at nå er vi det einaste som er igjen av deg