Bokelskere.no

Ei glede som vakna
kvar morgon.
Ei glede som var
Det heile

Det var det bästa vi kunne göra, nu
kviskra du ein gong, med munnen din
mot øyra mitt. Eg legg forsiktig
munnen mot minnet ditt: Ja, det var
det beste vi kunne gjere. Uansett.

Du kjem lydlaust opp
bak meg. Du sit ved
skrivebordet framfor meg
Du ser ikkje opp

Eg kan framleis oppleve nærveret ditt
lyn som ikkje er til å skilje
frå mørker

Gleda over å leve, lysande som elvar gjennom kroppen

Å leve med deg
dei knapt høyrbare rørslene dine i rommet
Det visse. Ei glede som vakna
kvar morgon. Ei glede som var
Det heile

Døden er ein stad ein har vore redd for å miste
Døden er ein stad i alle
stader ein har vore redd for å miste
Får oss til å gråte og gråte
Men det grenselause i seg sjølv er inga tåre verd
Tørk tårene dine og finn eit nytt menneske å vere glad i
seier Seneca d.y. i eit brev til son sin. Han sa også at den som
syrgjer altfor tungt er redd for ikkje å syrgje nok
Og at den som har elska berre eitt menneske
har elska vedkomande lite