Bokelskere.no

Å ikkje vite kva du vil ha er ei moderne skam. Du skal vite kva du vil ha, du skal ha eit mål og jobbe mot det. Du skal sikte høgt, du skal ønskje deg det beste. Kun det beste er godt nok. Du veit: Du kan få alt, om du berre vil det nok. Kvifor vil du ikkje ha det du vil ha?

Eg trur ikkje eg treng nokon i heile verda. Eg treng berre å vite at nokon har lyst til å vere saman med meg, ikkje det eigentlege selskapet deira.

Det kulturelle begjæret kjem til uttrykk i mat. Som ein omvend ortoreksi. Eg blir ikkje oppteken av å ete sunt, men av å ete, konsumere, stappe heile jævla byen i kjeften, ein mani, eg har ikkje eingong nemnt korleis eg konsumerer kultur, og eg har enda ikkje begynt å konsumere ting - å shoppe. (Det får meg til å tenkje på kor uløyseleg og ubehageleg nær knytt spiseforstyrringar er til konsum og velstand.)