Klikk på en bok for å legge inn et sitat.
Eg hugsar korleis du voks sakte på meg. Som eit edderkoppnett som vart spunne rundt meg, sat eg med eitt fullstendig fast. Utan evne til å røyve meg.
Og eg veit eg ikkje skal det. Men eg liker å tenkje det. For då har eg nesten gjort det
Og hundre slike sorger som er tunge og store, kunne ikkje førebudd meg på den eine som var alle ting
Det er berre eg og alle blomane att no. Og alle er dei falne. Og alle er dei daude
For når du har sett sola
Når du har stått i lyset
Når du har kjent varmen
Ja, då er du i livsfare
For då er du ikkje klar når vinteren kjem