Bokelskere.no

E veit ikkje e har så stor tru på den oppskrytte kjærligheta lenger.E trur eit samliv som bygger på respekt, og at ein er glad i kvarander, har ber levevilkår enn den himmelstormende kjærligheta. Ofte blander ein nok forelskelse og kjærlighet, trur e. Forelskelse går ofte over når ein har opplevd nok grå kvardager.

Er det ikkje underleg kor lite det skal til for å glede ungan, sa han og så på de to leende barna i snøen. Kofor mister vi den evnen når vi veks opp? Det veit e ikjje, svarte Maren. Men det er rett. Ho Oda var frå seg av glede over snøen i dag tidleg. Som ho hadd fått den finast gaven av alle.

For Oda kan ein sommerfugl vara eit under, ei nyperose like vakker som den finast brurebukett. Ho vert aldeles andektig av slike små undere i skaperverket[...]

Hun husket da hun selv var barn - den sitrende lykkefølelsen når hun oppdaget at den første snøen hadde kommet i løpet av natten. Hun hadde rent glemt den følelsen, men nå så hun den igjen hos Oda.

Ungan vi får, er ikkje våre i det heile tatt, Maren. vi eig dem ikkje, vi har berre fått dem til låns.

Verken du eller Oda er ber eller verre om di har taterblod i åran, Trond. Det er korleis di er som menneskjer og medmenneskjer som betyr noko, ikkje litt taterblod frå eller til.

For meg betyr det at mitt blod, noko av meg levar vidare i eit anna menneskje, at e på eit vis har fått evig liv med det. For slekter følger slekters gang.

For ho svigemor preka om kor viktig det var å kunne tilgje kvarander.Kor viktig det var å sjå på alt det gode ein hadde ilag, og ikkje berre tenkje på det ein kan hende ikkje var aldeles enige om. og at ingen var ufeilbarleg, la Olaug til.[...]At ein måtte kunn tilgje kvarander om ein gjord ein fel.

Gud trengte ikke å sørge for et helvete etter døden- det klarte mennneskene fint å lage seg på jorden, før de døde

Det var ikke Oda, hun så løsninger der andre så hindringer. For Oda var alt mulig. For henne fantes det en løsning på alt, det var bare spørsmål om vilje.