Bokelskere.no

Om en hatet aldri så mye, hadde vel de fleste en grense inni seg, en sperre som stoppet dem i å ta liv.

E tykkjer det er gjevt med ein unge som har så stor glede av naturen. Dei fleste ser den ikkje, verka vakse folk eller unga; ser ikkje den storslagne skjønnheta rundt seg, kan hende fordi dem er født inn i den, er så vant til å sjå den at dem ikkje ser den lell. Slik er Sivert annsleis enn andre, kor han no har fått det frå. Men han er no noko for seg sjøl, heile Sivertguten, la han smilende til.

Men til og med Mali måtte innrømme at tiden – om den ikke leget alle sår – i alle fall la en skorpe over dem. Slik at det ble til å leve med…

Det er ikkje slik at vi kan elske berre ein, ser du. I hjartet vårt er det plass til fleire, og du vil alltid ha en heilt spesiell plass inni hjartet mitt som er berre din. Den plassen kan ingen nokon ta frå deg. Og no har han Oja fått sin plass, la hun til uten å møte blikket til Håvard

[…]men vi kan ikkje gå rundt å vara redd for alt som kan vere farleg, veit du, la han til. Da glømmer vi no aldeles ta kor fint det er å leva.