Bokelskere.no

Alt eg tenker på er Simon, sa mor.
Frå eg vaknar om morgonen til eg sovnar om natta.
Han er inni hodet mitt heile tida.
Eg veit ikkje korleis eg skal seie det, men ...
Men det er som om eg er redd for at han skal dø viss eg sluttar å tenke på han.
Som om tankane mine held han i live.
At viss eg gløymer han i eit lite sekund, vil hjartet hans
slutte å slå.

Det er rart, sa eg.
Kva då? spurte Kjersti.
Kor glad og ulykkeleg ein kan vere på same tid, svara eg.

Eg gjekk ut.
Den kvite snøen , naken som papir i lyset frå hytta.
Eg sette meg på trappa.
Kjente kulden klype i rumpa.
Men eg trong å puste.
Eg kika opp mot himmelen.
Blei svimmel av alle stjernene.

Og det er så vanskeleg å leve når ein veit at ein skal dø.

Han minna meg om desse fedrane i eventyret om
Askeladden og den sjuande faren i huset.
For kvar gong vart han ein generasjon eldre, ein
generasjon mindre.
Snart ville han vere så liten at han fekk plass i eit horn
på veggen.

Og når du blir gamal, vil du tenke tilbake til denne stunda då dette enkle var meir en nok: å halde hender ute i regnet.