Klikk på en bok for å legge inn et sitat.
Men det er som med mislykka tatoveringar, høgg du ikkje av deg armen, drassar du på driten til likmakken overtar.
Eg var så møkka lei folk som skulle setje meg på plass heile tida og få meg til å kjenne for ein diger liten lort eg var.
Av meg, når eg dør, kjem det ikkje til å vera att spor av at eg har funnest. Og lyset frå meg, har ingen utanom Franck sett, og viss han dør før meg, er alt slutt. Da sloknar eg òg.
Eg sa aldri noko på skulen, der kvilte eg meg.