Bokelskere.no

Høgsong

Når dagen gjev seg kvell'n i vald, og somnar,
da vaknar det ei uro i mi lyst.
Eg dyrkar deg i stille elskhugstunder.
Eg elskar dine augo, og ditt bryst.

Eg stormar gjenom skog og grøne engjer,
vil møte deg i kveld og vera fyrst
te drikke dine fulle, raude lippor
og krevje deg og kviskre: Eg er tyrst.

Eg drøymer søtt i angen av din lekam,
det syd og susar i mitt tunge blod.
Eg tilbed reine rosaraude nattkjol,
som gøymer holde for mitt unge mod.

Eg elskar deg, er ordi i mi andakt.
Og tilbed kvar ei rørsle som du gjer.
Mitt hjarta dyrkar deg som ei madonna
og ligg på kne for den som er meg kjær.

Når hjarta drøyper blod i lengtingsstunder,
da vaknar det ein gråe i mitt bryst.
Eg elskar deg. Og kjenner eg går under
i eit hav av elskhug og av lyst.

Livs strid

Rasande kjempar du livsens strid.
Freistar å slå deg gjenom ---
men blir ikkje fri.

Alt som du elskar blir såra, og fell.
Enda du veit du må tapa,
kjempar du lell.

Einsleg på hogberre skansen, og står
fatig og arm og krigstrøytt
med blødande sår.

Langdrjug er striden. Du må berre blø
til kvar ein drope et utlagd --
men fær ikkje dø.

Berre den feige ynskje seg daud.
Den sterke kann ta upp striden
i største naud.

Enda du veit at det ikkje vil skje,
kann du i tunge stunder
drøyme om fred.