Bokelskere.no

Det ringde til likferd. Svarte troll og tussar tumla framom senga hans. Og denne likferda bar så mangt med seg til grava. Først og fremst var det diktardraumen. Han var det svarte småtroll som bar. Det var ei svartmåla kiste, og få kransar var det på den kista. Så kom sjølveigardraumen slingrande framom i grønmåla kiste. Det låg ein kopparslant på kistelokket, og einøygde tuftekallar slengde kista mellom seg og spottelo. Så kom eit stort, ljoshåra og sølvkjært troll vaggande med vennskapen. Kjærleiksdraumar og heimehygge følgde etter av seg sjølv, og sommaren stod kring vegkantane og kasta blomster på. Så følgde òg sommaren etter, og hausten stod atti vegen og flirde kaldt åt det heile.

Eg trur ikkje vi hadde jord og pengar om eg hadde tenkt berre på Vårherre heller. Ein lyt tenkje på jorda, skal det bli jord, og ein lyt tenkje på husa, skal det bli hus.