Bokelskere.no

til slutt vart eg eldre enn han
han kan aldri
skifte meining igjen
skifte uttrykk, side
som plastfolie over
livet hans ligg dødsfallet
vi kan sjå alle delane
alt han har gjort
og sagt, alt han har vore

medan kroppen fell
djupare og djupare inn i jorda
skal vi hugse han som
han som døydde ung
leite han fram
i andre unge
kinnbeina augene
frykte deira død
dei er så mange

at vi vaknar ei natt og høyrer smellet
kjenner det dure gjennom tennene, ruse ut augene
varmen står i halsen, hovudet
kvernar seg klart

vi står opp og går
gjennom huset
vi ligg og lyser augene mot taket
går gjennom alle gode grunnar
til at det ikkje var vårt smell
til at det ikkje var nokon av våre

og morgonen trekkjer seg tung opp
over horisonten
vil ikkje lyssetje dette
vil ikkje lyse over
fleire lausrivne kroppar
vil ikkje ringje vekkarklokkene
vil ikkje løfte menneska
vil ikkje gi dei brødskiver
som var det ein vanleg dag

for tidleg begynner folk
å mangle, slik er det her
ein morgon manglar éin
på lageret, ingen køyrer trucken
ingen tek imot vareleveringa

uti mars manglar
ho som tok telefonen
når vi ringde og bestilte blomar
med skånsame helsingar:
vi tenkjer på deg i sorga
kondolerer

og fleire morgonar manglar folk
i klasseromma, ansikt svartnar
og forsvinn ut på gangen
og kjem ikkje attende
og rektor bankar på
med nærvær som eit tjern
dryp orda utover:
denne mangelen
må de bere

små skuldrer
små skjelett
bratte stup i bringa