Bokelskere.no

Menneske er ingen meister til å leva, slo han fast. Det har aldri havt stunder til å lære den konsten.

Det kom for Håkon somme gonger, at denne gutknekten var oppfunnen av ein fiendsmann, til et pek for foreldra sine. Men i same stunda tykte han òg, at han var skapt av Gud sjøl i ei ledig stund, det fall seg slik, - så kunde dei sjå kva der vart av han.

Tale tykte ho laut sette seg beint ned der ho stod. Men ho tok seg mannskap for og såg bortetter kirkegaren deira:
Nei sjå kor dei har døydd her òg, døydd og døydd. Ein heil tusterskog med gravkors og merke. Å ja, menneske, du døyr da flittig nok, men korles har du levd?

Lea ja, tenkte Håkon. Ja visst er ho ærlig. Ho lyg mest alt ho seier, så ærlig er ho. Ho ét seg tvert i gjennom sanninga og ut på andre sida: Ho vil snakke sant !