Bokelskere.no

Men før, i dei barbariske gamle dagar, var samfunnet vondt og hardt og misforstod og forfølgde alle som sleit med psykisk sjukdom. Då hadde sjukehuset vore endå meir naudsynt enn no. Sjukehuset opna si dør for dei som ingen annan plass hadde. Sjukehuset var ein fristad, eit asyl, for dei som ikkje visste kor dei skulle gå. Dei jaga, dei forhutla, dei angstridde og plaga, dei villfarne, dei psykotiske, dei bablande galningane, dei psykopatiske mordarane, dei kunne koma til sjukehuset, og der ville dei finna rom

Han flaug ut i bygda frå det eine huset til det andre, slik prinsar gjer. Men han gjekk ikkje inn. Han flaug over og forbi. Han skreik og hylte der han sveva over taka. Han song fuglesongar som fortalde dei som budde der kven dei var. For det visste han. Han var sonen til mor si.