Bokelskere.no

Sett ovanfrå, på eit flyfoto, kan øya minne om ei
lunge bunden til fastlandet med ein liten veg.
For dei gamle som tørka fisk over svaberga før
bølgjekraftsatsinga, er øya no eit ope sår som
før eller sidan vil gro. Det er tørt her, vindutsett.
Ingen forsøk på å rydde opp. Eg set ein X over
kartet, markerer staden som ukjent: raude firkantar
for hus, å gå inn i. Når eg går over området er det som
å dykke ned og finne meg gåande over dei blankskura
berga i sinnsoverflata. Plukke opp restar av språk etter
ulykka som når som helst kan ramme oss alle.