Bokelskere.no

Ein treng to ting her i livet, bruker tante Eir å seie - fart og sjølvtillit.

Det er ikkje råd å sjå på Gunnvald at han er i slekt med ei pen farmor. Augnebryna hans ser ut som to utslitne tannbørstar.

Glimmerdalens vesle dunder, kallar dei henne.

• Om eg vert forelska nokon gong, sjølv om det tviler eg på at eg vert, så skal eg vertfall seie kraftig i frå, sa Tonje til Gunvald sist dei snakka om dette. - Ja herre Mozart, sa Gunnvald då.

Det surklar og dryp i Glimemrdalen no så det er ein fryd. Smeltevatnet fløymer nedover fjellsidene, og Glimmerdalselva buldrar songen sin i djupe, dirrande tonar. Tonje har sovna og vakna til dei tonane heile livet. Elvelyvden er nesten som pusten hennar eller noko anna som berre er der.

– Forresten så slår du som ei jente, freser han og spring inn på campingplassen med illsinte steg.
– Eg er ei jente! gauler Tonje rasande etter han.

-Bruker du ofte å slå til folk du møter? Spør Gunnvald.

-Ja...

-Men han gjer det ikkje med vilje, forklarer Bror med krøllene.

-I Glimmerdalen slår vi berre gras, seier Gunvald.

-Ein treng to ting her i livet, bruker tante Eir å seie.

-Fart og sjølvtillt.

Det syns Tonje er klokt sagt av tante Eir. Ho øver seg på forkjellig som har med fart og sjølvtillt når tantene er i Oslo å studerer.

Tonje kan ikkje vite at brørne eigentleg var ute og såg etter nettopp henne. Nei, Tonje kan slett ikkje vite at det ligg ein svirrevipp nede på Hagen Helsecamping og kjempar med gråten fordi han av ein eller annen fortærandes grunn alltid må slåss med folk når han eigenteg meiner å seie «hei» Ho kan heller ikkje vite at det heldigvis ligg ein gut i den andre senga og trøstar og seier at det trass alt var ein kort og høfleg slåsskamp, og at det går opp og ned her i livet, sjølv om det absolutt har gått mest ned den siste tida.

Det er så mykje ein ikkje veit, desverre.

Om du ikkje roar deg ned no, så leverer eg deg til resirkulering.