Bokelskere.no

Det kom med vinden gjennom nattestilla, ei lang, djup murring og så eit stigande hyl, og så det triste stønnet som det døde ut med. Om og om att kom det, heile lufta skalv av det, skjerande vilt og trugande. Baronetten greip meg i ermet og ansiktet hans skein kvitt gjennom mørket.
"Min Gud, kva er det, Watson?"
"Eg veit ikkje. Det er ein lyd som finst på heia. Eg har høyrt den ein gong før."
Den døydde bort, og ei absolutt stille omgav oss. Vi stod og lytta intenst, men ingenting kunne høyrast.
"Watson," sa baronetten, "det var hylet frå ein hund."