Bokelskere.no

Der låg han med andletet ned i golvet og våga knapt å dra anden eller reise seg. Men alt var stilt. Det var ikkje ei lysglime - om det då ikkje var, som han meinte det då han seint lyfte hovudet att, eit bleikt kvitt glimmer, over han og langt av lei i tussmørkret. Men det var visseleg ikkje ein gneiste av drakeeld, sjølv om ormeeimen låg tjukk på staden, og smaken av damp var på tunga hans.