Haugen har vakse. Ting eg burde ha gjort, dei står der, i synsfeltet mitt, og veivar med armane, men det er så mykje bråk, eg klarar ikkje høyre kva dei seier. Haugen av ting som har vore, er ein komposthaug. Den veks, heile tida, nytt lauv på toppen, men samtidig krympar den, sakte sakte, innanfrå, ting som smuldrar og blir til jord.
Sist sett
