Hendinga fungerte på same måte som ein komet. Den krinsa rundt meg, periodane var uregelbundne. Dei første åra var den langt unna, usynleg. Men no kom den oftare, den kom dagleg, nei, den kom nattleg. Kvar gong den passerte etterlét den seg nye fragment. Eg var redd den skulle treffe meg, at me skulle eksplodere inn i kvarandre og bli eit svart hol.