Alt som gjalt gjengangarar, føreseiingar og lesing i spadar, kål og vêrforhold hadde vike plassen for vitskapen for godt. Trudde ein på den slags toskete påfunn, innrømde ein det i alle fall ikkje. Men menneske har bruk for noko å være redd for om livet skal gi meining, så i staden sette ein no alt inn på frykta for døden sjølv.