BLODPRØVEN: Etter tretten år med kreft og kontrollar har du lært deg å samarbeida. Tar ikkje plass, stel ikkje tid. Ansikt til ansikt tappar dei blodet ditt, pust mot pust, men likevel så fjernt. Du har vent deg til det. Dei fyller sine glas, ryddar rutinert og snur seg bort mot skjermen. Sender deg eit ha det over skuldra når du går. Men i dag, for aller første gong, møtte du ein som stoppa tida for ei stund. Ein som trekte ermet ditt ned, like varsamt som ein far kler på eit barn. Som såg deg inn i auga og sa lykke til. Gav deg luft i lungene og letta dine steg. Du visste ikkje kva du sakna før du fekk det.