ELVEHAGEN
Å oppna dørene mot eit landskap og bli det.
Eg trener meg på å døy.
Ord er hjelpelause. Blikket er som eit anker.
Hatefulle ord
blir som små visnande blad på vekstar
i den store hagen.
Eg står på den store brua over elva. Brua
flyt av garde.
Elva er her.
Sist sett
