Bokelskere.no

Frå der eg sat, kunne eg sjå folk komme og gå, inn og ut av kafeane rundt meg. Eg kunne sjå alt saman slik det ein gong hadde vore. Eg kunne sjå meg sjølv flørte med ein gut eg ikkje har sjans på i køen ein sein laurdag. Eg kunne sjå meg sjølv med tre venninner, latteren vår som ljoma over heile gata. Eg kunne sjå meg sjølv sjage åleine ut døra, og eg kunne sjå meg sjølv gå med feil mann. Og der, der kunne eg sjå meg sjølv med Jens og Trond, Vebjørn og Monica. Vebjørn med armen rundt Monica - og eg? Eg kjem igjen etter et par dagar, og då går eg heim med rett mann. Mannen snur seg mot meg på benken og vinkar. Det er Martin. Det kunne like gjerne vore Terje eller Henning. Dei har også vore rette ein gong.