Nå - var han Danel ute og kjørde?
Ja, det forstod seg.
Skulle vel ikkje på forretning i dag? Presten såg smilande på han.
Var det likt seg. - Jau, forresten, det var nok ikkje trygt. Sundags føremiddagen var den aller glupaste tida til slikt. - Og presten? Ja, han skulle vel til kyrkja, han.
Jaha; han skulle då det, i dag. - Kvar sin lyst, ser Di...
- Å kvar si næring... sa Danel.
Dei smilte, og løfte på huvene og fór.