Då fekk Gunnar to sår sjølv, men alle sa at han korkje brydde seg om sår eller om bane.
Han sa til Hallgerd: 'Gi meg to lokkar av håret ditt, så tvinnar du og mor mi det saman til ein bogestreng.'
'Er det mykje om å gjera for deg?' spurde ho.
'Det er livet om å gjere for meg', sa han, 'for dei får aldri has på meg så lenge eg kjem til med bogen.'
'Då skal eg no', sa ho, 'minna deg på øyrefiken du gav meg, og det er det same for meg om du ver deg kort eller lenge.'
'Kva har sitt vis å bli namngjeten på', sa Gunnar, 'og du skal ikkje bli beden lenge om dette.'
Viser 1 svar.