Då tok lensmannen atter til ords: " Ja, no sit de fint i nota, de utkropne fantar, fint i nota, ja, og her slepp de ikkje unna før vi har fått tina dykk eit grann til påminning, til eit lite minne om fotblemmene de har skaffa oss, fantepakk de er!
Hit no, mor, med bjørkekvisten, og gjev dei med retteleg varm hand!"