og medan
regnet fyller
bygda og båten
og vatnet og
fjella og oss
held vi stengt
tel vi opp: så mykje
hadde vi, så mykje
har vi, så mykje
får vi
her er kje
synder eller sorg
her er kje gråt og
tåre, her er vi så
reine og fine, så
fulle i herlegdom
og æra
eg vrengjer
den målingflekka
huda over hovudet
hiv henne i det
høge graset
og himmelen
er ei myr
eit
tjern
utan
botn
ei
kvinne
som syr
gulletrådar
i huda
mi