Bokelskere.no

Eg fyltest med blygrått tungsinn ved tanken på å vere så fullstendig plassert utanfor andre folk. Mens andre var menneske av kjøt og blod som åt i lag, gråt i lag, var eg eit fugleskremsel som stod midt ute på åkeren, menneskeliknande, men ikkje menneske, og utanfor alle sosiale samanhengar, åleine - men eit fugleskremsel hadde i det minste ein funksjon, og det hadde ikkje eg.