Dråpar sprett frå elva
og vert til sprø is langs kantane
Innanfor er eit landskap for snø
Eg går over markene i ei blå kåpe
På armene ber eg tunge korger
fulle av vinterfrukt
Når våren kjem
vil spora mine smelte fyrst av alt
verte til grøne opningar i snøen
Noko kjem til å vekse der