Venteleg var det soleis laga at dei skulde vera han til meins - baade môri og Ili. Men so fjerre visleg som han alltid hadde vore, kunde den som yver sat og saag ned gjerne gjort han ei liti beina. Det heitte daa so at det vonde vart straffa og det gode lønt, men korleis dette rima seg fyr hans part, det var meir enn Per skyna. For han viste seg verkelig ikkje saka i sovore som var aa rekna paa - fyr vaarherre som hadde tolt aa sjaa paa so mangt slag fælt og syndig frametter tidene. Per var'kje lenger vidare stø i det han hadde lært, men han mindest som ein draum at David i bibelhistoria - han miste berre eit par born fyr di han laag med anns manns kona og etterpaa fekk mannen tynt. "
Sist sett
