Da –
Ja eg skal vere ferdig og budd
den kvelden da du køyrer fram,
du mørke vogn som skal hente alt mitt,
all uro, saknad, skam.
Bunden er eg i kjøt og blod,
til alt eg aldri blir fri
før eg har høyrt dine tunge hjul
fram til min dørstokk gli.
Da skal alt som stod seg mot eld,
mot syre, mot møll og rust.
løftast umerkeleg opp med meg
på karmen som lett, grå dust.
Og førast med meg så langt av stad
bort ifrå tid og rom
at sjølv mitt navn blir ein avlagt ham
som ligg att i vegkanten, tom.