DET ENDRAR SEG
Me elska kvarandre og vevde våre framtider saman
til eit teppe med mjuke fargar og nokre stygge hakk
Kva skal eg gjera med kjenslene som ingen vil ha?
Eg hamnar så lett ved bord der alt renn ut i snakk
Me er så sprøe framleis Sjølv om mange år har gått
Me har noko som ikkje vil gje seg Som ein sterk motor
Det som var våre rollar ei viktig og langvarig stund:
For meg å vera ein samtaleterapeut For henne å vera mor
Det har endra seg og vorte mindre sentralt for oss
Nå leiter me etter eit mønster der me har plass begge to
Å stå på eigne bein og samstundes vera i hop
Eg sa at me får vel sjå om me ikkje bare kan leva Ho lo