Nei, no vil eg ha ordet. Høyr her. Eg kjenner deg jo eigentleg ikkje. I dag er femte gongen eg ser deg, medrekna dei to gongene i, kva var det? 1978? Så, alvorleg talt. Det finst sikkert mange mørke, djupt ubehagelege sider ved deg som eg ikkje kjenner til. Du er bitter og inneslutta. Men det er eg og. Og, ja - eg skal ikkje akkurat påstå at eg elskar deg. Og om eg i det heile teke er disponert for å elske, er jo ei anna sak.
Ho så fort ned i glasset, så kikka ho opp på han igjen.
Men eg veit iallfall, kjære deg Georg, at heilt klart føretrekker deg framfor absolutt alle eg kjenner og nokon gang har kjent.