Du var skarp og skuleflink, men nokon praktikar var du verkeleg ikkje. (...) ..og når du endeleg sa deg ferdig med eit arbeidsstykke, var det ofte at eg måtte gjere alt saman på nytt etter at du hadde lagt deg. Eg fann på mange rare forklaringar på kvifor ting ikkje såg akkurat like eins ut når du kom for å sjå dagen etter. (...) Men av og til gjennomskoda du dei kvite løgnene mine (...) ..eg så godt at du var lei deg, og eg prøvde naturlegvis å gjere det godt igjen ved å behandle deg som likemann og arbeidskompis. Kva trur du? kunne eg spørje. Bør vi ha eitt eller to strøk på karmen? Eitt, kanskje. Njaa, sa eg, eg drog litt på det og gav deg tid til å endre meining. Nei, vi må kanskje ha to, sa du. Ja, veit du, eg er sanneleg einig, sa eg. Eg trur også at vi må ha to!