Bokelskere.no

Eg hugsa tidene da bøndene tenkte sjølve og var usamde med eksistensialismen sørfrå i verda: at livet skulle vera fåfengt, slik som når en mann velter stein opp til fjells, berre for at steinen skal rulla ned att så mannen må byrja å rulle han opp på ny.
Dette er rein vitløyse, sa han gamle Gisle på Løkjum. Såleis kunne det ikkje vera, berre. Menneskenatura var snarare slik at ein velte steinen opp på fjellet og lødde mindre steinar rundt han, slik at det vart ein staseleg varde. Mennesket ville gjera minnesmerke over arbeidet sitt.