Banale bilde frå mitt heilt eigne bryllaup.
Ingen ville ha meg,
det var slett ikkje bra,
unntatt meg sjølv,
det skal eg ha.
Eg fridde til meg,
då gjekk det bra,
for svaret eg fekk,
var eit klokkeklart " ja ".
Det vart borgarleg bryllaup,
det passa i grunn,
for eg og meg
har budd saman ei stund.
Det vart storfest i heimen,
og bryllapsreiseplanar,
men kjærleiken rustar
av inngrodde vanar.
For dagen derpå
kom det tvil i meg,
det heile gjekk gale,
det skjønte då eg.
Eg vart fortvila,
eg vart forbanna,
på meg som gjekk rundt
og var klar for ei anna.
Det vart kjensler og tårer,
eg var deppa og svak,
det vart krangel og husbråk
og skilsmissesak.
Men ingen vil gi seg
og kasta ein klut,
for eg og meg kranglar
om kven som må ut.