Det finst tider i livet då ein skal seia farvel. Det finst fasar ein må gjennom. Ein knyter barnet til seg, men det vaksne mennesket skal gå sine eigne vegar. Den eldre skal sleppa taket, lata fuglen flyga. Den eldre må sjå når det han gjer for barnet er meir til skade enn til gang. For barnet er ikke barn lenger. barnet er noko anna, noko den eldre ikkje skal styra eller skapa. Ein skal ikkje skapa det skapte, ikkje streva med å forma det som har funne si form. Den eldre må vita når han skal gi opp.