Bokelskere.no

Eg hugsar at dette same året var atombomba kasta over Japan. Utpå hausten vart det kalla inn til møte om ei eller anna sak i samkomehuset, og der vart denne nye redsla samtalemne med ein gong. Folk hadde høyrt at det fanst nok bomber til å øyda alt liv på jorda, og ikkje berre ein gong. Sume sa at no kunne alt gå av hengslene, og menneske rådde ikkje med nokon ting lenger.
Då sa han Ingjald på Hole med ettertanke i røysta at aldri hadde mennesket laga eit verkty det ikkje kunne råda med.
Då reiste leigekaren på Raudamel seg, glattsleikt i håret, og sa at han visste eit døme på dette. Han Hedin på Kleivabrekka hadde laga seg alfor store trillebårer, lesst det fulle av kumøkk og gått av stad med dei ned brekkebøane, men så rådde han ikkje med dei, og miste dei ut over kanten.
Og der var dei enno.
Etter denne soga til leigekaren tagna møtelyden.