"Mor, kva slags påfunn er dette med å seie til Teodoro at eg ynskjer å flytte? La meg fortelje deg ein gang for alle at både eg og han er godt nøgde med dette huset, og vi kjem ikkje til å flytte."
Fru Rozilda gløymde dei fine manerane ein augneblink og med ei nedlatande mine spytta ho til sides.
"Som om eg bryr meg. Kvar gris likar best sin eigen binge ...."
Fru Flor måtte anstrenge seg for å ikkje sprekke.
"Høyr her, mor. Eg veit godt kvifor du ynskjer at vi skal flytte til eit større hus. Du ynskjer å flytte inn til oss, men du kan gløyme den ideen med det same, eg kjem ikkje til å gi deg lov til det. Kom gjerne på besøk nokre dager, kva tid som helst når du har lyst. Men å bu hjå oss heile tida, det gjeng ikkje. Eg må fortelje deg rett ut: Du, kjære mor mi, er skapt til å bu aleine."