Det som vi henta her, og det visste vi alle fire, var litt ekstra påfyll. Kall det utsetjing, parentes, nådestund, tjuvperm. Nokre timar vi stal oss unna, nokre timar vi stal ... frå dei andre ...
Kor lenge enno ville vi ha energi til å rive oss laus frå kvardagen og berre stikke på tur? Kor mange luftepausar skulle livet enno gi oss? Og nasestyvarar? Og ekstra kakestykke? Og når kom vi til å miste kvarandre, og korleis skulle det gå føre seg når banda brast?
Kor mange år hadde vi att før vi vart gamle?