Om ein talar derimot blir kritisert for ein feil, meiner ein den kjem av dumskap. Og for dumskap finst det inga orsaking, for at einkvan har vore dum, blir ikkje orsaka med at han hadde 'vondt i magen' eller at han 'var i det lunet'. Som talarar må vi tola ein hardare dom. Kvar gong vi tek ordet, blir vi dømde. Ein held ikkje nokon for ukunnig i scenekunst sjølv om han ein gong har gjort feil, men ein talar som har vorte kritisert, han held ein for tungnæm, anten for evig og alltid, eller i alle høve for ei lang tid.